 |
| 7.1.2015 - Trabzon |
"Bizim oralar... Memleketim...
Bir yandan duygularım bir yandan da gözyaşlarım akıp gitti
bugün. Ömrümüzden senelerin gittiği gibi. Kara ve yağışına yıllardır hasret
kaldım. Hep yılın bu mevsiminde belki yağar diye bekler dururum. Bilirim ki
aslında yağmayacak. Ama olsun ya yağarsa ? Karın yağışını bu kadar özlemle
beklemem nedendir ? Belki de karlı bir memlekette büyümüş olmamdır. İnsan
uzakta olunca bir şeyler eksik kalıyor. Her geçen gün özlem büyüyor. "Kar
da özlenir miymiş !" demeyin, hem de çok özleniyor. Yaşadığınız yerde,
sadece hava soğuyor kar yağmıyorsa olmadık bir beklenti içine giriyor insan.
Sanki kar yağarsa her şey tamam olacak gibi hissettiriyor. Çünkü kar demek,
memleket, sıcaklık, huzur, çocukluk, bembeyaz bir sayfa demek. İşte insan, bunlar
olmadan yaşamaya alışıyor. Pencereden bir kez olsun karın yağışını görebilsem
benden daha mutlu çocuk olmazdı herhalde. Bu dünyadan giderken hem memlekete
hem de karın yağışına hasret gidecekmişim gibi geliyor. Kim bilir...
Kar yağmadan geçen bir yıl daha...
Edremit"