"Allah Allah Desem Gelsem"

Bu da benim ayıbım olsun. Sözleri Pir Sultan Abdal’a ait “Allah Allah Desem Gelsem” türküsünü/deyişini, Muhlis Akarsu’nun ve adını bilmediğim bir kadın refikinin yorumuyla, hayatımda ilk kez dün sabah dinledim.

İlk dinleyişimde yalan yok, bir anlam veremedim sözlerine. Rüştü Asyalı’nın söylediği “Uyan Uyan Güzel” türküsüne kulak aşinalığımdan olsa gerek, ezgisinin hatırına yeniden dinledim. Dinledikçe, sözleri bana daha bir anlamlı geldi. Her dinleyişimde anlam halkası genişledi. Arka arkaya kaç defa dinledim bilmiyorum. Bir ara Ruhi Su’nun yorumuna da geçiş yaptım ancak çarçabuk geri döndüm, çünkü, Muhlis Akarsu ve kadın refiki (Selda Bağcan değil sanırım) hem bu işin hakkını layıkıyla veriyor, hem de Ruhi Su’yu dinlemek nedense beni çok yoruyor, işkence altında söyletiyorlarmış gibi rahatsız oluyorum.   

Önce bir kez hep beraber okuyalım, sonra bende uyandırdığı çağrışımları aktarayım. Aşk ile buyurun:

Allah Allah desem gelsem

Hakkın dîvanına dursam

Ben bir yanıl alma olsam

Dalında bitsem ne dersin

Sen bir yanıl elma olsan

Dalımda bitmeye gelsen

Ben bir gümüş çövmen olsam

Çeksem indirsem ne dersin

Sen bir gümüş çövmen olsan

Çekip indirmeye gelsen

Ben bir avuç çavdar olsam

Yere saçılsam ne dersin

Sen bir avuç çavdar olsan

Yere saçılmaya gelsen

Ben bir güzel keklik olsam

Bir bir toplasam ne dersin

Sen bir güzel keklik olsan

Bir bir toplamaya gelsen

Ben bir yavru şahin olsam

Kapsam kaldırsam ne dersin

Sen bir yavru şahin olsan

Kapıp kaldırmaya gelsen

Ben bir sulu sepken olsam

Kanadın kırsam ne dersin

Sen bir sulu sepken olsan

Kanadım kırmaya gelsen

Ben bir deli poyraz olsam

Tepsem dağıtsam ne dersin

Sen bir deli poyraz olsan

Tepip dağıtmaya gelsen

Ben bir ulu hasta olsam

Yoluna yatsam ne dersin

Sen bir ulu hasta olsan

Yoluma yatmaya gelsen

Ben bir can alıcı olsam

Canını alsam ne dersin

Sen bir can alıcı olsan

Canımı almaya gelsen

Ben bir cennetlik kul olsam

Cennete girsem ne dersin

Sen bir cennetlik kul olsan

Cennete girmeye gelsen

Pir Sultan üstadın bulsan

Bilecek girsek ne dersin

                              

***

Anlam deryasından benim payıma düşenleri şöyle sıralayabilirim:

Bir : Hak’tan geliyoruz ve gidişimiz Hak’kadır… Tüm aradakiler, bu yolculuğu bir oyuna, bir eğlenceye dönüştüren ufak ayrıntılar yumağı… Aslolan ise, yolun başında ve yolun sonunda Hak’kın olması.

İki : Hayat dediğimiz yolculuğun her bir ayrıntısı da aslında Hak’kın dışında değil. Ağacından elmasına, çövmeninden çavdarına, kekliğinden şahinine, rüzgarından yağmuruna kadar bu dünyada var olan her nesne, her bitki, her hayvan, her doğal olay O’nun bir parçası,  O’ndan gayrı bir şey yok. Bu anlam da yol da O, başlangıç da O, varış da O… Yoldaki her varlık O’na ulaştıran, O’nu hatırlatan, O’ndan bir iz taşıyan, yolculuk güzergahında bir "ayet".     

Üç : Hayata böyle bakınca, hayatın her ayrıntısında Hak’kı görünce, insanın içinde birlik ateşi yanıyor; kargaşa, kaos, savaş ortadan kalkıyor. Kimle kavga edeceksin? Ağaç da sensin elma da, çövmen de sensin çavdar da, keklik de sensin şahin de, yağmur da sensin rüzgar da… Bu bakış altında “birlik” var… Bu bakışı özümseyenin kalbinde barış ışığı yanar; düşmanlığa, kavgaya, nizaya yer kalmaz.

Dört : Bu yolculuğun iki yoldaşı var: Kadın ve erkek. Hayatın mutluluğunu ve meşakkatini beraber yüklenecek iki refik. Biri diğerinin olmazı. Birinin getirdiğini, diğer yana taşıyacak olan bir diğeri. Bu dünyanın cilvesine beraber katlanacak, beraber yükü omuzlayacak, beraber ağlayıp beraber gülecek, gereğinde didişecek, didişmeden sevgi doğacak, nesiller türeyecek... Kadın ve erkek, bir bütünün iki parçası. Bu iki parça, cennette yani Hak’ta bütünlenecek belki.

Beş : Yurtta barış, dünyada barış eyvallah… Ama önce insanın kendi içinde barış… Bunun yolu da, yolun başını, sonunu ve yolun kendisini doğru algılamakla mümkün, vesselam. 

Hüseyin Cem ÇÖL

13 Mayıs 2013 – Pelitli